1.Rany kute

Michalina 

      Szłam przez ciemny, długi korytarz. Roiło się w nim od policjantów. Wyższych, grubszych, każdy był inny. Wyczuwałam niemiłą atmosferę. Towarzyszył mi inspektor Karol Wilk. Był to starszy mężczyzna, sprawiał wrażenie stanowczego i odważnego. Doszliśmy do drzwi na których widniał napis „Wydział do walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw”. Wiedziałam, że będę zajmować się między innymi morderstwami. „Wydział ten pracuję na terenie całej Polski” – wałkowali mi na studiach. „Jest on najlepszym wydziałem w całej Polce” – dodawali. Jestem zachwycona. Spełniają się moje marzenia, nie wierzę, że tu jestem.

    Weszliśmy do pokoju. Były tam dwa biurka, na jednym z nich siedział wysoki, przystojny, blondyn. Za szklanymi  drzwiami stał potężny, nieogolony, po 40-stce mężczyzna.

  - Cześć chłopaki – powiedział inspektor. – To jest podkomisarz  Michalina Jarosz. Wasza nowa współpracowniczka.

   - Dzień dobry. – powiedziałam nieśmiało.

   Mężczyźni spojrzeli na mnie zszokowani. Wyciągnęłam rękę do blondyna i się przedstawiłam.

  - Podkomisarz Wiktor Kowal. – odpowiedział.

  - Komisarz Robert Krzyżanowski  - wtrącił oschle drugi policjant, z naciskiem na „komisarz”. - Karol mogę Cię wziąć na słówko? – zapytał.

  - Oczywiście.

     Wyszli z pokoju. Ja w między czasie zapytałam Wiktora, gdzie mogę się rozgościć. Wskazał biurko naprzeciwko swojego. Zaczęłam się rozpakowywać.

   

Robert

        Wkurzyłem się. Jak można przyjąć do pracy w policji taką wystraszoną kurę ? – myślałem.

   - Kogo ty mi tu dajesz ? – zapytałem ostro.

   - Najlepszą absolwentkę  szkoły policyjnej w Szczytnie. – odpowiedział dumnie.

   - Ona nie nadaję się do tej roboty ! – wykrzyknąłem .

   - Ty ją jeszcze wyszkolisz na świetną glinę. – powiedział spokojnie.  - Pamiętasz, że gdyby nie ty, odwiedzalibyśmy Wiktora w więzieniu ? – kontynuował.

  - Pamiętam, ale to nie ta sama sytuacja. – odparłem.

  - Ta sama sytuacja, czy nie i tak będziesz z niej zadowolony.  – powiedział z uśmiechem na ustach inspektor.

  W czasie naszej pogawędki, przybiegł zdyszany Kamil. Nie mógł wydusić z siebie, ani słowa.

   - Co się dzieje ? – zapytałem.

   - Mamy wezwanie, morderstwo. – odpowiedział. – Ulica Dworska 10.

        Weszłam  do pokoju, gdzie Michalina się gościła.

   - Mamy morderstwo. – powiedziałem.

        Michalina wstała gotowa do wyjścia.

   - Nie, nie ty zostajesz. Czekaj na telefon. – rozkazałem. Dziewczyna usiadła, smutna na fotelu. – Wiktor zbieraj się, jedziemy.

    Jadąc na miejsce zbrodni, zastanawiałem się, ile czasu potrzeba jej takiego dogryzania, żeby odeszła z policji ? Przecież to nie praca dla niej ! Po co jej to ? Nie mogła iść na adwokata ? To też praca z przestępcami. Po 20 minutach dojechaliśmy na miejsce.

   - Cześć, co mamy ? – zapytał, lekarza sądowego Wiktor.

   - Dwie rany kute w brzuch. Wykrwawił się. Moim zdaniem, nie żyje od 3 godzin. – odpowiedział.

   - Kto znalazł ciało ? – zapytał Robert, jednej z policjantek.

   - Matka zamordowanego, nazywał się Błażej Krasoń, biznesmen.

   - Są jakieś ślady ?

   - Nie, najprawdopodobniej zabójca miał klucze, lub denat wpuścił go do mieszkania. Jest jeszcze jedna opcja: drzwi mogły były otwarte.
   - Kamil, jedź do firmy denata i przesłuchaj pracowników.

      Po rozmowie z aspirantem,  poszedłem z Wiktorem porozmawiać z matką zamordowanego.

   - Dzień dobry. – powiedziałem delikatnie. Czy Błażej miał jakiś wrogów ?

   - Nie. – Powiedziała zapłakana kobieta. To jest dobre dziecko, to znaczy był dobrym dzieckiem. – mówiąc te słowa wybuchła płaczem.

   - Zginęło coś z domu ? -  wtrącił Wiktor.

   - Nie chyba nie, sprawdzę i dam państwu znać. – odpowiedziała.
   - A czy Błażej miał narzeczoną, nie wiem może dziewczynę ? -
   - Nie. Błażej... On zawsze stawiał pracę na pierwszym miejscu. 

   - Dobrze dziękujemy, do widzenia.  – powiedział podkomisarz.

   - Gdzie dzwonisz ? – zapytał Kowal.

   - Do pani podkomisarz – odpowiedziałem irytująco. – Niech sprawdzi nam tego całego biznesmena.

      Po dwóch sygnałach, Michalina odebrała.

   - Pani Jarosz, niech sprawdzi niejakiego Błażeja Krasonia. To nasz denat. – rozkazał oschle komisarz. 
   - Oczywiście panie Robercie. – opowiedziała smutno Michalina.

Michalina

   

    Dlaczego on jest dla mnie taki niemiły ? Co ja mu zrobiłam ? Potem nad tym pomyślę. Teraz muszę znaleźć parę informacji o denacie. Mam nadzieję, że wyszukiwarka Google mnie nie zawiedzie. Błażej Krasoń – właściciel firmy ochroniarskiej, 30 lat, nie karany. Mam nadzieję, że tyle informacji wystarczy panu Robertowi. Po paru godzinach nieobecności moich partnerów, doczekałam się ich powrotu.

    - Panie komisarzu mam dla pana parę informacji. – pochwaliłam się.

    -  No mów. – rozkazał.

    - Błażej Krasoń, 30 lat, nie karany. – powiedziałam z uśmiechem. 
    - Haha. To tyle ?  Tyle to my sami wiemy. Idź lepiej do domu.

     Nic nie odpowiedziałam, bo po co ? Jest dla mnie taki chamski. Wychodząc usłyszałam jak mówi do Wiktora, że się nie nadaję. Nie wytrzymałam tej presji. Płacząc, wybiegłam z komisariatu. Chwile potem byłam w domu. Szybko idzie się toruńskimi uliczkami. Kiedy weszłam do mieszkania, przywitał mnie mój kot rasy Sfinks – Maniuś.  Kocham go nad życie. Nie rozumiem , dlaczego inni ludzie uważają, że te koty są brzydkie, bo są łyse. Nie znają ich. Nie wiedzą, że są to przemiłe koty. Dałam mu jeść, następnie położyłam się na łóżku i znów wybuchłam płaczem. Dlaczego oni mnie tak nie cierpią, nie dają szansy. Może ja powinnam odejść z policji. Po paru minutach dumania,  wskoczył mi na łóżko zadowolony i najedzony Maniuś. Właśnie wtedy powiedziałam sobie, że się nie poddam i będę walczyć o swój honor.

  

           _________________________________________________________________

Jest pierwszy rozdział :D Dziękuję Wam za te wszystkie komentarze. Nie sądziłam, że jeden komentarz może tak ucieszyć człowieka :D Postanowiłam, że rozdziały będą publikowane co sobotę. Mam nadzieję, że Wam się podoba :) Jeżeli macie jakieś pytania to zapraszam:  http://ask.fm/pataaa98 Do soboty :) 

                       

                                                          *Pata*